3de kerstdag, bestaat niet, maar tussen kerst en oud en nieuw zijn kerstdagen. Vraag me maar niet waarom. Mijn 3de kerstdag bestond uit een 500 meter, het eerste rondje ging voor mijn doen super, het 2de rondje was wat minder en met een eindtijd van 39,4 was mijn PR maar goed genoeg voor een 10de plaats.
De puntenkoers ging een stuk beter, aanvallen leiden helaas niet tot een ronde voorsprong maar met punten sprokkelen kwam ik wel tot een 5de plaats. Tevreden na dag 1.

De tevredenheid verdween in 3.54 minuten, mijn 3 kilometer achtervolging was niet wat ik er van verwacht had. Helaas pindakaas, volgende keer beter, t'kan niet altijd goed gaan.. blabla volgende keer moet het weer beter, dat staat voor mij vast!

Op 5de kerstdag was het keirin toernooi, in de eerste ronde gingen de eerste 2 door. Ik wou ik Willy Kanis haar wiel komen, dat lukte niet, Willy en Anneloes die in haar wiel zit gingen door. De herkansing ging beter, maar weer kwam ik te kort. Dit keer maar 10 centimeter en zag ploeggenootje Nina Kessler wel doorgaan naar de volgende ronde. In de kleine finale gokte ik mis en werd 3de en dus 9de in totaal.

De laatste was de spannendste, in de ochtend een rondje buiten gefietst daarna op het gemak naar de baan. Mijn scratch reed ik goed, het verschil met vorig jaar is dat ze me nu niet zo maar lieten rijden. Ik viel aan, ik was een paar keer even weg maar het juiste moment kon ik dit jaar niet vinden. Kirsten won verdiend haar 2de titel na de puntenkoers.

De koppelkoers stond 5 kwartier later al op het programma, na het wegvallen van Claudia Koster reed ik met Vera Koedoder. 80 ronde stonden en op het programma met 4 sprints, na de eerste sprint barste het feest los. Vooral het koppel Ellen van Dijk/Kirsten Wild vlogen er in, Amy Pieters/Kelly Markus en Vera en ik konden volgen. En zo zetten we het veld op 2 ronde! Door een slordigheidsfoutje moesten Vera en ik genoegen nemen met de bronzen medaille.

Al met al een geslaagd NK, helaas zonder uitschieter maar vooral op de peloton onderdelen is de nodigen progressie duidelijk geboekt!

Op naar 2012! Iedereen en goed nieuw jaar gewenst.

Doeii Winanda

Het is 2de kerstdag, de laatste training voor het nk baan staat na een gezellige eerste kerstdag voor de deur. Op de baan rijden goed 90 renners hun rondjes, leuke besteding voor 2de kerstdag. Van jong tot oud, getraind en ervaren, maar ook renners die vandaag hun eerste rondje draaien.
Ik denk aan mijn eerste keer, zo hoog in de baan, lekker snel naar beneden knallen. Maar wedstrijden op de baan die ging ik "nooooit rijden, nee echt niet" En nu 6 jaar later moet ik over 4 dagen een titel verdedigen bij de elite vrouwen. Mijn baan carrière kreeg toch een iets andere wending dan ik dacht en niemand zich toen voor mogelijk kon houden.

Morgen start mijn nk baan met de 500 meter om 19:35, eens kijken hoe ik dat er van af breng. De punten koers is om 21:10. Woensdag rijd ik om 16:00 de individuele achtervolging.

Donderdag rijd ik voor "de leuk" de keirin, aan de inschrijvingen te zien vullen meerdere duur renners deze dag met het sprint onderdeel!

Vrijdag mag ik als titel verdedigster starten op de scratch, alles zal ik er natuurlijk aan doen.. Ik vrees alleen dat iemand anders dat truitje van mij overneemt. Later op de avond rijd ik met Claudia Koster de koppelkoers!

Deelnemers lijsten, programma en het laatste nieuws is allemaal terug te vinden op www.nkbaanwielrennen.nl

Doeii Winanda

Na het verwerken van de jetlag van Cali en een paar school dagen was het alweer tijd voor een ploegweekend, in Delden dit maal. Met bijna alle rensters reden we in het oosten van het land 2 crossen, Enter en Lonneker.
Na 2 leuke dagen pakte ik mijn tas uit, waste mijn kleren, wisselde mijn lange broeken voor beenstukken en stopte er wat luchtige shirtjes in. En wel voor een weekje Spanje!

Daar ben ik nu nog steeds en met een graatje of 15 en zeer geregelmatig een zonnetje op ons dak train ik hier nog tot en met donderdag. Daarna staat vanaf 27 december het NK baan op het programma, ik zal mijn programma hier nog plaatsen!

Doeii Winanda

Net na de finish lijn na een ronde of 10 zat daar een vlinder op de baan van Cali. Een prachtige zwarte, niet te groot, niet te klein. Het peloton van 13 dames naderde, mijn voorwiel recht op de vlinder gericht. Vrezend voor zijn leven vloog hij hoog op, de baan uit. De weide wereld in op naar nieuwe avonturen, uitdagingen en kansen.
Na 30 ronden in de kwalificatie van de scratch voelde ik me even net die vlinder, op het nippertje vloog ik naar de 10de plaats en was ik door naar de finale! Vanavond een nieuw avontuur, een nieuwe kans en een grote uitdaging.

WB scratch finale

Daar stond ik dan tussen 19 andere dames, voor de finale van de WB. Ik was natuurlijk niet zenuwachtig, gespannen en nieuwsgierig hoe het zou gaan.
Ik moest er iets moois van maken, maar wat is mooi? Ik vond dat mooi was als ik mij liet zien en daarmee misschien wel een "mooie" uitslag zou kunnen rijden. Dus koerste ik mee, sprong mee, soms even op kop maar niet te lang. Maar na 25 van de 40 ronden kwam ik mij zelf toch tegen, zo als gewoonlijk wordt er wel eens versneld in een peloton, prima. Met het verschil dat dit peloton niet meer stil viel, de versnellingen volgde elkaar in rap tempo op, daar waar ik steeds minder rap werd. Er reed een groepje van 6 weg met daarbij de winnares Kelly Druyts. Ik werd 18de waar ik niet direct ontevreden mee ben. Een ervaring rijker en daarmee de kans dat het een volgende keer veel beter kan gaan!

De overige dagen heb ik me vermaakt met kijken naar anderen wedstrijden kijken en zelf nog even te fietsen. Teun haalde nog een mooie 4de plaats op de keirin en Willy een 5de plaats op de sprint, de resultaten van de duurrenners vielen helaas wat tegen.

Doeii Winanda

Eerst even naast elkaar tot het piepje 7 keer kort en 1 keer lang is gegaan, we vliegen op, rijden weg, volle kracht. Netjes achter elkaar, ik hou het wiel van Amy.. net niet. Gelukkig snel alweer wel, na 1 ronde en een kwart stuurt Laura omhoog, Amy op kop ik een ronde later ook. 7 ronden gaat het goed, we draaien rond op de afgesproken tijden. Maar dan stort ik in, ik moet los laten. Geen 3 dames op een rijtje, maar 2 en ik er bungelend achter, herstellen en verder gaan. Bij de finisch gebeurt het bijna weer. We finishten na 3.30,594 minuten, seconden en duizendsten. De richttijd niet gehaald, veel wind in de half open baan maar vooral fouten gemaakt en daar ga ik van leren. De winnaars van vandaag waren 6 seconden sneller, ze komen uit Nieuw-Zeeland. Laura, Amy en ik werden 10de.

Morgen scratch, 17:20 Colombiaanse tijd eerst de series. Later op de avond hoop ik natuurlijk de finale te rijden!

Een heerlijke nacht van bijna 10 uur is het de eerste echte dag in Columbia, na een ontbijtje op naar de baan. Hij licht een klein half uurtje rijden van het hotel komen we aan bij de maar half overdekt baan. De fietsen staan al klaar en we werken een rustige training af, na 2 uurtjes gaan we met de bus compleet met politie begeleiding terug naar het hotel. Eten, niets doen, slapen, eten en weer slapen.

Doeii Winanda

26 november, Op naar Cali(Colombia) Foto's Cali

04:00 Nee de wekker!
04:20 Op naar Schiphol
05:30 Dozen slepen naar de gate
07:30 Etappe 1 Amsterdam-Madrid
13:30 Etappe 2 Madrid-Bogota
17:00 Plaatselijke tijd in Colombia! We zijn er… bijna…
18:00 Etappe 3 Bogota-Cali
21:00 op naar het hotel
22:30 Eten en slapen!

Zo dat was mijn 26de november in 2011, 23 uur uit bed zijn is best lang!

Terwijl de mannen in 12 koppels nog bezig zijn met rondjes "vliegen" over het 166 meter lange baantje in Gent deden wij dit alleen dinsdag avond. Wij, Amy, Laura en ik van de Nederlandse ploeg en België werd vertegenwoordigd door Jolien d'Hoore, Kelly Druyts en Jessie Daams.

Nostalgisch moest het Kuipke zijn, klein, het zweet van jaren oud, traditie, de geur van hamburgers en broodjes worst. Ik ben niet bedrogen, we stapten dinsdag even de jaren 50 binnen.

En wat een publiek! Het middenterrein voor een ieder (ja wel met kaartje) betreedbaar, wij reden nog geen meter van hen in op onze rollers, zonder hekken om ons heen. Nou….. er waren menselijke hekken, met respect werden we behandeld. Of we op de foto wouden met ze, dat wel, zij het biertje nog in de hand, wij lief lachend.

3 korte onderdelen werden gereden, eerst één punten koers over 30 ronden. Jolien D'Hoore won, Amy werd 2de. De vliegende 1000 meter met de ploeg, we reden 2 tiende te langzaam om de ploeg van de Belgen te verslaan. De 3000 meter achtervolging met de ploeg werd een minder succes, na 18(!) ronden haalden de 3 Belgische dames ons bijna in.

Een bos bloemen was er voor ons alle 6, rustig liepen we met onze fietsen door het inmiddels volgestroomde midden terrein terug naar ons plekje. Toegejuicht en vragend om de bloemen.

Om half 3 s' nachts was het avontuur voorbij en viel ik in Arnhem in slaap en dromende ik over mijn nieuwe avontuur. Zaterdag om half 8 vlieg in naar Colombia, via Madrid en de hoofd stad Bogota naar Cali. Om aldaar een wereld beker op de baan te rijden, ik van start op woensdag met de ploegenachtervolging weer met Amy en Laura en dan rij ik nog de scratch op donderdag.

De kriebels nu al in mijn buik, ik heb er zin in!

Doeii Winanda

Vandaag stond ik aan een wedstrijd waar ik twee jaar en drie maanden voor had getraind. Soms heel gemotiveerd, soms met veel tegenzin, soms met plezier, maar na die lange tijd was ik er wel klaar mee.

Het was een wedstrijd tegen mijn eigen zenuwen, met de vaardigheden en kennis zat het wel goed. De snelheid moest ik doseren, nog meer dan normaal. Niet te hard en niet te langzaam, wat achter mij gebeurde was nu wel belangrijk, rekening houden met anderen, de streep was wel aanwezig maar mocht niet overschreden worden. De jury bestond uit één geduldige meneer die zei dat het niet perfect kon, dat hoefde ook niet. Ik hoefde niet als eerste aan te komen maar wel met een zes.

Drie keer had ik geprobeerd te winnen, maar drie keer gaf de jury mij een te laag cijfer. Ze lieten me wat extra hindernissen nemen, ik moest wat extra inzet tonen, wat vaardigheden opnieuw bewijzen, extra uren maken.
Maar gister heetten de jury mij opnieuw welkom, ik mocht laten zien of ik de wedstrijd nu wel van hen kon winnen. Kijken, rustig blijven, alles op het goede moment doen. Vaardigheden, kennis, training; alles had ik er aan gedaan!

Met trillende benen en zwetende handen maar vandaag won ik! Ik heb na twee jaar en drie maanden EINDELIJK mijn rijbewijs!

De afgelopen 2 weken waren ze der druk mee op de baan in Apeldoorn; 2 "super populaires" en een 3 daagse voor verschillende categorieën. Ook de grote motoren werden tevoorschijn gehaald waarop onze Ooster buren positief op reageerde zo dat er met de 3 daagse zelfs een internationaal deelnemers veld aan het vertrek stond.

De eerste super populaire op 31 oktober bestonden voor mij uit 4 kortere koersjes (scratch, puntenkoers, afvalkoers en leiderskoers) waarvan ik de leiderskoers won. Helaas een wat magere opkomst vooral van elite dames.

Gelukkig was dit op de 2de super populaire(14-11) al een stuk grotere opkomst. Deze avond reden we 3 wat langere koersen; een scratch over 20 ronden die "kleine Vierhouten" wist te winnen, ik drukte als 2de mijn wiel over de meet. In de puntenkoers over 40 ronden was weer een 2de plek voor mij achter Arjan Arentsen. De afsluitende koers werd een afvalkoers met 2 kruisjes, als je 2 keer als laatste de meet bent gepasseerd moet je het veldverlaten. Hier vergat ik even slim te rijden en pakte 2 keer achter elkaar een kruisje en moest het doen met een 6de plaats. Na mijn koersjes nog even blijven kijken bij de koppelkoers en op naar een nieuwe trainingsweek!

De 3 daagse werd een zeer afwisselend programma verreden met de bekende peloton onderdelen maar ook stonden er een ploegen achtervolging en een koppeltijdrit gepland.
Ondanks de (helaas) wat magere opkomst werden het 3 leuke dagen. Samen met alle dames(nieuwelingen, junioren en ik) en de nieuweling jongens reed ik deze koersjes met wisselend succes.

Doeii Winanda

We zijn rond, de contracten zijn gesloten, de besluiten gemaakt. Het vrouwenteam van Dolmans staat er, stiekem hebben we al de eerste koers verkenning gedaan. En hoe? Nou op de fiets natuurlijk!

Naast de verkenning van de ploegentijdrit van het WK hebben we ook nog een speurtocht in de kazematten gedaan, heerlijk vertoeft in van der Valk Maastricht en goede afspraken gemaakt voor het komende jaar!

Doeii Winanda

Na een kort naseizoen op de weg ben ik inmiddels al weer druk bezig op de baan.

Op de weg reed ik nog 2 wedstrijdjes; een in België en een in Nederland op voorbereiding van de WB in Plouye;

WB Plouey moest een mooie worden. Klimmetjes en leuke afdalingen en dat na 2,5 week in de Ardennen. Op papier was ik er klaar voor; waar het de eerste ronden ook op leek. Tussen Bronzini in haar maagdelijk witte trui en van Vleuten in de trui van de leidster van de wereld beker klim ik naar boven. In de afdaling passer ik Emma Pooley, het lijkt goed te gaan. Op de langste klim gaat mijn goede gevoel in rook op. Ik zak naar achter, de benen willen niet mee. Ik verlaat het peloton via de achter deur.
Balend voor de bus maakt een Fransman mijn dag nog een beetje goed, we gaan samen op de foto en in ruil voor een bidon krijg ik een kus en een rood hoofd!

De dag na deze wedstrijd in de stromende regen reed ik een veel betere koers in België, het ging mij helaas wat te hard regenen en ben af gestapt. Het goede gevoel kwam hier een beetje terug, maar is er nog niet helemaal!

Klaar voor de ladies tour kon ik mijzelf ook niet helemaal noemen toen in aldaar aan de start stond. Na dag 1 waren op 15 dames als kansloos voor een leuk klassement, bij de overige 200 behoorde ik helaas. De tijdrit op dag 2 werd ook niet wat ik er van gehoopt had;60ste. Dat moest beter kunnen! Echt beter was het op de 3de dag nog niet, een regenachtige dag met weer een kleine kopgroep. Op dag 4 wou het allemaal wat soepeler lopen. We miste als team de slag, zelf reed ik 45 kilomter achter de koploopsters aan. Op 4,5 kilometer voor de meet was het helaas met mij gedaan. Kapot gestreden, me in ieder geval weer laten zien! Dag 5 Ging weer goed, ik reed veel van voren en op 30 kilometer van de meet reden we met 10 dames weg van het peloton. Door als 2de de meet te passeren pakte ik nog punten voor het klassement, had ik niets aan; maar is altijd leuk! Helaas werd ook deze groep terug gepakt en eindigde ik net achter het peloton.
De 6de en laatste dag werd een zonnig feestje in Limburg. Mijn taak was bij de vroege ontsnapping te zitten, ik was er dicht bij. Maar gewoon niet sterk genoeg! Zure zaak was wel dat ik op de plaatselijke ronden uit koers werd genomen. Vos won de rit en de ladies tour; alle dagen stond zei aan kop.

Na de ladies tour even gas terug, helaas kreeg ik was last van een peesje in mijn knie. Besloten nog wel de finale van de lotto cup te rijden. Een 1.2 in Belgie, ik reed lekker en belanden in de kopgroep van 8 die uiteindelijk 15 man groot werd. Sprinten zat er niet meer in en ik werd 9de, einde wegseizoen!

Of nee toch niet; op 16 oktober rij ik nog een tijdrit in Frankrijk!

Doeii Winanda

"Het lijkt er op dat u verhuist bent, wilt u uw startpagina veranderen in google.be?". Deze vraag kwam vorige week in beeld op mijn laptop. Na 2 weken vraagt google dus al of je verhuist bent, oke misschien leek het er op. Ik zat tenslotte al 2 weken in de Ardennen op een en dezelfde plek, prachtige omgeving maar verhuizen dat gaat me wat ver.
Na 3 weken en 5 keer antwoorden dat ik NIET verhuisd ben zal ik binnenkort de vraag wel krijgen of ik mijn startpagina in google.fr wil veranderen. Ik zit nu namelijk in Frankrijk; in Bretagne om precies te zijn. Dit maal niet voor een training maar om morgen de WB Plouey te rijden. Een mooie ronden van bijna 20 kilometer gaan we morgen 6 maal rond waarna de winnaar van de Wereld Beker gehuldigd word. Morgen om 1 uur zullen we vertrekken voor de rit.
Nu alleen nog hopen dat het beter gaan dan afgelopen weekend, de 2 koersjes die ik toen reed zal ik voor het gemak maar snel vergeten. Die waren als training, ik vind een prima reden!

De Lange dag in de Ardennen werd vandaag mentaal ingekort; er zouden 3 beloften jongens uit Limburg ons vergezellen, gezelschap betekent veel; minder op kop, meer sterke verhalen, etc. etc. Dat deze mannen naar de namen Yannick Jansen, Bob Schoonbroodt en Bram Nolten luisteren wist ik niet. Juist de renners uit Limburg die de lange dag nog wel eens tot een hele lange dag konden gaan maken... Mannen die bij de beloftes zeer goed uit de voeten kunnen en de bergen niet schuwen.

Dus besloten Claudia Koster, Geert van der Horst, Lotte van Hoek en ik een voorsprong te nemen. Wij gingen met de nieuweling dames de eerste 40 kilometer fietsen, de heren vertrokken een kwartier later met de nieuweling jongens van de RAP dagen. Bij de Wanne troffen we elkaar, opgewarmd en wel, de dag kon beginnen.

En de dag begon slecht, ik werd gelost. Direct al op de Wanne. Nog niet voorgesteld aan deze heren en al gelost, wat moesten ze wel niet denken. Gelukkig stonden ze bovenop te wachten, gestaag reden we voort, er wat gekletst, gelachen maar niet door mij; er werd iets te hard gereden. Juist daar waar ik het zat was kwam ik naast Bram te rijden, meneer dacht leuk te zijn. En na 5 minuten kon ik dat ook niet ontkennen, ik was niet de enige die "boven zijn zone zat te rijden". Bob op kop stampte door, en door….
De Redoute, weer gelost. De Veque, buschauffeur Bram pikte de andere 2 dames op. Ik had geen kaartje, boven stonden de heren en de bus te wachten. Ik was buiten tijd, maar de heren wachten weer. Boven besloten ze dat er gegeten en koffie gedronken moest worden. De Veque werd afgedaald, als eerste beneden dat wel. In het plaatselijk gehucht aldaar werd de bakker behoorlijk gespekt. Wij zelf overigens ook.

En dan dat punt, de koffie is op, het broodje zit in je buik lekker te verteren.. En je lichaam moet weer fietsen, nog 3 uur door. We skipten de Wanne met als reden; Geerts kapotte achternaaf .. Ja tussen die 2 dingen zit volgens mij ook geen verband. Maar ik vond het allang prima.

De uren verstreken en in eens waren daar weer de bordjes " ST Vith 7 kilometer". Bijna thuis, met jongens betekent dit koers. Ook met deze jongens, en nu wachten ze niet. In de herberg wachten mij gelukkig wel wat eten. Dat dan weer wel.

Na 2 tijdsonderdelen was het tijd voor het koers stuur, sprintjes en vechten om je plekje. Beginnend met de punten koers, 100 ronden en om de 10 ronden een sprint. Claudia en ik reden in het oranje. Helaas voor korte duur, Claudia kreeg weer last van haar nog gekneusde ribben. Zelf was ik snel gezien, stress te korte voorbereiding, het was niet wat. Nog 1 keer probeerde ik wel, ik trok het groepje dat later een ronde pakte op gang. Helaas; ik had er niets aan! Scandolara pakte de trui en mocht aan de champagne.
De scratch een dag later was een wereld van verschil, ik reed een goede race waarin ik 2 keer aanviel. Helaas de eerste keer in mijn eentje kwam ik niet rond, ook in een groepje van 5 stranden we op een halve ronde; er zat geen Engelse mee. Later deden dezelfde Engelse een truck speciaal. Katie Colclough trok de sprint aan voor Laura Trott die haar 3de trui ophaalde. Zelf zat ik hier vlak achter, maar helaas wel ingesloten. 9de was mijn resultaat.

Alles bij een mag ik niet klagen, een goed toernooi maar de gehoopte medaille kwam er niet. De verslagen over de ploegen en individuele achtervolging zullen later komen!
Doeii Winanda

3 kilometer zo hard mogelijk fietsen was de opdracht vandaag, de opdracht vervulde ik in 3.46,592 minuten. Slechts zes Europese dames onder de 23 vervulde de opdracht nog sneller, waarvan Laura Trott overduidelijk de beste van was.
Met mijn tijd die precies 7 seconden beter was dan mijn vorige PR ben ik erg tevreden net als met de 7de plaats!

Morgen mag ik nog op de puntenkoers laten zien wat ik waard ben en vrijdag nog knallen op de scratch. Hopen op nog wat beter!

Doeii Winanda

Je wint, of je verliest. Niets meer, niets minder. Winnen dat is 1 groot feest, bij verliezen hoort geen feest. Helaas vandaag geen champagne.

Vier weken hadden we om te trainen, twee weken trainde we met de ploeg waarmee we vandaag starten; Claudia, Laura en ik. Claudia viel en kon met gekneusde ribben de overige twee weken niet echt goed mee trainen maar ze herstelde snel. Gister reden we een zeer behoorlijke training, klaar om vandaag toch nog een stunt uit te halen. Vertrouwen hebben en knallen.

Helaas was er vandaag pech, alle mazzel en een goede dag hadden we nodig voor de finale. We werden 5de, geen finale. Laura was niet helemaal lekker en was niet op krachten. Voor de ploeg heb je drie dames nodig.

Winnaars hebben medailles, verliezers in deze hun redenen.

Na 4 weken voorbereiding op het EK baan in Anadia staat morgen het eerste onderdeel op het programma. Het leek zo ver weg, maar plots stapte ik gister in het vliegtuig op naar Portugal. Met de trein naar Schiphol, met het vliegtuig naar Lissabon en van af daar met de bus naar Curia. Waar ons een waar paleisje werd aangeboden als hotel, de baan is een 8 kilometer verder in (Mogofores).

Na aankomst nog even de fiets op en dan via een snelle douche aan tafel, lekker eten en op naar bed! Als in prinsesje in het grote paleis vielen ik en kamer genootje Claudia in slaap.

Vandaag heb ik al weer even fiets toerist gespeeld en een mooi rondje gemaakt. Na het middag eten gaan we de baan verkennen en dan morgen gaan we er aan.. de ploegenachtervolging .

Doeii Winanda

Bladel is me wel bekend, de hotel de Tipmast staat er. Daar slapen we nog al eens met de ploeg en is het goed vertoeven!

Het rondje van vandaag doet er niet voor onder, 3 kilometer lang en heeft wat steentjes, bochtjes.. van alles wat. Het deelnemers veld is helaas wat mager, maar 7 dames van de plaatselijke vereniging gaan het mij en ploeggenootje Birgit toch wel lastig maken gok ik vooraf. Daarbij; een van die dames draagt de naam Sanne van Paassen en kan een aardig stukje crossen!

De wedstrijd lijkt snel beslist, Birgit rijd weg met een dame van het snelle wiel; Imke Hartogs. Sanne vind dit toch niet het beste scenario en besluit naar het duo toe te springen, ik ga mee. Af en toe neem ik over maar Sanne knapt veel werk op. Aangekomen bij de 2 lijkt het er wel goed op dat dit de koers gaat zijn, we draaien rond, sprinten voor premies. Maar het peloton komt weer dichter, van de 1,5 minuut is bij de bel nog maar 20 seconden over. Daarom dat Birgit in de laatste ronde nog goed op kop doorstampt om mij vervolgens een sprint te laten rijden. Deze kan ik gelukkig mooi afmaken en zo win ik mijn 2de koers van dit seizoen! Sanne word 2de en ook Birgit neemt de bloemen mee naar huis!

Nu is het even klaar met het koersen, ik ga weer trainen. De baan op, het kracht honk in en weer een paar keer een lekker lange duurtraining!

Doeii Winanda

Kampioenschappen; het gaat om één kampioen, zij die het hele jaar in het rood wit blauwe tricot mag rijden. Op de weg was ik bij de junioren een keer de gelukkige, een jaar lang reed ik in de vlag van ons land rond. En waarom? Omdat ik 5 centimeter eerder over de meet kwam dan de nummer 2. Daarom. Als die nummer 2 alle andere wedstrijden dat jaar al had gewonnen.. Maakt niet uit, het rood wit blauw is te verdienen in een koers, de draagster word er elke dag aan herinnerd; een prettige gedachten. Alle andere worden er aan herinnerd als ze de draagster zien; de gedachten? Aan u!

We starten de race om de driekleur om 9 uur, we waren er dus zacht gezegd vroeg bij. 140 renster, toch minstens allemaal lichtelijk gespannen, het levert pracht beelden op, ieder jaar weer. Zelf was ik helemaaaaal niet zenuwachtig, waarom zou ik? Ik zou de draagster toch niet worden, ik had hier niets te verliezen, het is maar een nationale wedstrijd..
Maarja.. het was wel mijn parcours, een briesje dat steeds sterker werd, het zou beetje gaan regenen, ik ben in goede doen, verassingen kunnen altijd… maar nee ik ben niet zenuwachtig.

Lachend stond ik 5 minuten voor de start nog bij de bus, grapje hier grapje daar, hart in mijn keel; "nee hoor zo een NK doet me niets"
Pang en daar gaan we, een gewone pang, geen NK pang, aan een pistool schot kan weinig anders. En na 2 kilometer sta ik alweer, ik lig niet dat is mijn geluk. Niet te veel nadenken, gewoon weer fietsen, en fietsen en fietsen.. renster na renster haal ik in. Ik strand in de 2de groep. Dag NK maar het deed me toch niets.. balend op de fiets. Gas erop er zitten te weinig ploeggenoten in de kop. Ik rij hard, 3 ploeggenoten springen met 2 rensters van AA naar de eerste groep. Ik zit in de 2de groep, weer dag NK. Ze gaan rijden in de 2de groep en ja hoor daar is de eerste groep. We sluiten aan! En op dat moment rijden er 3 dames weg; Irene van der Broek van AA, Marieke van Wanrooij van Nederland bloeit en van ons Petra Dijkman! Controleren nu.
Dat lukt een tijd, tot Vos hem knijpt en ik moet lossen uit groep 1; nu echt dag NK

Vos wint, helaas word Petra ook terug gepakt, Martine rijd als 5de de meet over. Een nette prestatie, als team goed gereden.. maar niet als eerste over de meet. Vos zal ons een jaar herinneren aan een mooie koers, dat wel!

Doeii Winanda

O en ik? Ik reed als 28ste de meet over, enne eigenlijk ben ik daar best wel tevreden mee.

10de met rugnummer 10 Na de ster was het weer gedaan, een zondag voor Pampus op bed, naar beneden gesjokt en verder gegaan met niets doen op de bank. Er lag nog een berg schoolwerk te wachten, maar mijn benen liepen er niet heen en mijn hoofd stond er niet naar. Tot grootste schok; nog maar 3 nachtjes slapen voor het NK tijdrijden.

Maandag was ik alweer wat meer mens, een rondje fietsen op de tijdritfiets kon er van af. Wel in zo een tempo dat ik mijn houding in elke winkel ruit en kas kon zien. Zelfs een beetje werk van de studiestapel werd gepakt. En ik ging naar oma met mijn vader met de auto, wel wat laf voor dat kleine stukje, maar ach liever lui dan moe! Dinsdag was ik mens, heerlijk gefietst Ik ging zelfs voor een 2de ritje op de fiets.. naar de AH, later voor een 3de ritje naar de club; "bier drinken" . Ik dronk 2 kopjes koffie en keerde terug naar mijn bed.

Woensdag werd ik rustig uit mij zelf wakker; de dag die voor de boeg stond was simpel; 255 km naar Veendam, achter de auto een rondje rijden van 23,2. Verkleden tot tijdrijdster met bij behorend pak, overschoenen en punt helm.
Exact om 14:26 klaar staan voor op nieuw een rondje van 23,2 kilometer en hé, verdomd het was de zelfde als vanochtend… Nu moest ik wel van een start podium af, en oef het scheelde maar een haartje of ik had het trappetje naar beneden genomen. Maar het liep goed af! Het rondje moest dit maal wat sneller, met dichtwiel een 3 spaaks voor, wat meer moraal en getetter van 2 mannen op de achter grond; "kom op, dat kan harder". Of de beroemde "de auto teller staat op 50", ik dacht alleen maar "auto tellers kloppen niet, maar ach klinkt wel tof!".
Gedachten werden wel steeds vager, ik zag een bordje van tien kilometer. Tien kilometer wat!? Het was nog tien kilometer naar de meet. Tien kilometer sterven met een 10 op je rug, niet denken maar doen. Taak uitvoeren, mooie rondjes draaien, verzet zwaar houden, pijnlijden, bochten aansnijden… En daar was ie dan de verlossende bocht bij het ING gebouw, daar begon de laatste kilometer, een kilometer met veel bochten, aanzetten staan, even liggen. Weer uit de liggers. Staan gassen, nog een keer gaan en dan de laatste bocht.. bijna in de hekken, maar niet helemaal!

Een voorlopig 3de tijd klokte ik, er moesten nog 9 dames binnen komen dus ik had een tijd bij de top 15, doel behaald! Maar niet ieder dook onder mijn tijd en ik werd met mijn tijd 10de!

Je hebt van die momenten, althans ik.. dan ga ik zitten denken, wat heb ik gedaan. Waar ben ik nou mee bezig geweest. Het is duidelijk dit heb ik de afgelopen 22 dagen gedaan:
13 koersdagen gehad met 14 koersen; 12 wegwedstrijden en 2 tijdritten, bij elkaar 1145 kilometer koers. Dit deed ik in Nederland, België, Spanje en vervolgens weer in Nederland.
Heb ik zeker 30 liter dorstlesser, 7 liter apart smakende derrie ofwel hersteldrank, 40 overheerlijke "repen" en 22 borden spaghetti (vooral in Spanje wisten ze me hiermee te verwennen) naar binnen gewerkt.
Sliep ik 198 uur; zeg een uurtje of 9 per dag, werd ik 9 keer gemasseerd bij elkaar een uurtje of 5, zat 4 uur in het vliegtuig, ruim 35 uur in de auto/bus/trein.
Ik leerde 1 tentamen, verslond 2 boeken, las 4 tijdschriften en een paar ronde boeken.
Sliep ik in 9 verschillende bedden en pakte even vaak mijn tas in en weer uit, pakte ik 14 keer mijn koerstas in.
Dat lijkt heel wat dacht ik zo, maar niet te bedenken wat er voor mij gedaan werd. Alle dagen trof ik een glanzend witte fiets aan, pakte ik bidonnen aan die vaak nog in de nacht werden gevuld, lag ik op tafel maar werd ik gemasseerd, reed er al die 1145 kilometer een motor voor mij en een auto achter mij(en vaak nog wel veel meer dan 1), werden mijn bedden opgemaakt, badkamers schoongemaakt, kleren gewassen, eten gekookt, koffie gezet, afwas gedaan, kon ik 35 uur voor mij uitturen omdat ik niet reed of vloog.
22 dagen heb ik bijna alleen maar gedaan wat ik leuk vind, werd ik omringd door dames en heren waarvan ik kan leren en dat heb ik zeker gedaan. Iedereen met een bijdrage, groot of klein, Bedankt!

Even een snelle terug blik naar vorig jaar; een goede tijdrit met fiets wissel, lastige etappes waarin ik de kop van het peloton niet zag. Ik finishte rond ik denk de 50 plaats.

Net als vorig jaar begon ik met een goede tijdrit, maar daarna veranderd het hele verhaal. Er komt geen fiets wissel aan te pas en ik rijd naar een 12de toe. Een prima tijd waar mee ik verder kan, 2de jongere en maar 8 seconden achter nummer 2. Marianne Vos wint weer onbetwist, haar basis voor dit weekend legt ze al in haar eerste 5 kilometer.

De taak in de eerste etappe die voert over 105 kilometer Zeeuwse wegen is duidelijk: Een klassement verdedigen, ik rijd van voren, draai mee, spring mee. Mijn ploegmaten doen het zelfde, we rijden met zijn allen een goede koers, min puntje is wel dat er 3 dames wegrijden met betekenis in het klassement. Op 6 kilometer voor eind echter gaat het mis, het halve peloton gaat liggen, 6 ploeggenoten staan stil, Janneke en ik die 15 en 12 staan in het klassement zitten in de eerste groep van 26. De 3 koplopers zien we niet weer, maar naderen wel tot 13 seconden. Chantal Blaak wint de etappe, Sarah Duster word 2de voor Amy Pieters. Ik schuif op naar plaats 10 in het klassement en sta in het jongeren klassement 3de! Op dat moment kan mij het meer schelen of mijn ploeggenoten de val enigszins hebben overleefd; het valt mee en tegen. Iedereen komt fietsend over de finish lijn, helaas kneust Alie haar elleboog en heeft Laura veel last van haar stuitje.

De volgende dag gaan we nog maar met 6 van start; Laura en Alie hebben te veel last en met oog op komend weekend het NK is dit waarschijnlijk een beter besluit.
De koers breekt snel open, ik heb het niet door maar als ik na een half uur mijn ploeggenoten in het peloton wil gaan zoeken blijk ik in een groep van 24 te zitten. De eerste groep met alle favorieten die ook genoeg ploegmaten bij zich hebben rijden hard, maar niet hard genoeg. De 2de groep komt terug aansluiten na ene kilometer of 70, de koers breekt opnieuw open. Voor mij is dit wel fijn, er sluiten namelijk 2 ploegmaten aan; Janneke en Marissa. De koers verloopt snel, er rijden groepjes weg, worden teruggepakt, gaan nieuwe groepjes. En dan gaan Vos en Wild, ik kijk toe, kan niets doen. Daar gaan ze, adios… die worden natuurlijk nooit weer gezien. Koedoder gaat aan, volle bak op de zeedijk, de groep staat stil, daar gaat plaats 3, Vera rijd er hard vandoor en word inderdaad nooit weer gezien. En dan gaat er een groep met 7, weer kan ik niet mee. Ik zit steen kapot, heb alles al 10 keer gegeven. Ik vecht voor mijn plek, en weer moet ik er een paar laten gaan Amy, Chantal en Lucinda rijden in de laatse 4 kilometer nog een stukje bij mij weg. Maar ik knok , vecht, geef nog 1 keer alles en eindig als 20ste in een groepje net achter de eerder genoemde 3 dames. Daarmee verdedig ik mijn 3de plaats in het jongeren klassement en word ik 12de in het algemeen klassement.

Moe, heel moe, maar later ook zeer tevreden terug naar huis. Op naar mijn warme bed!

De komende week 2 wedstrijden, 2 titels zijn er te verdelen het NK tijd en het NK weg.

Doeii Winanda

Bira Etappe 4 (12-06)

De koningen rit 125 km en tot 900 meter hoogte zouden we klimmen, terwijl we ook de zee zouden zien. Na al 3 dagen onafgebroken koersen ben ik niet de fitste meer, helaas meer dames onder mij. Martine start vandaag niet meer. Met 4 dames van Nederland staan we dus aan de start van de laatste uitdaging van 10 dagen Spanje. Peletonvulling spelen is vandaag mijn opdracht, zolang mogelijk bijblijven, volgen, sparen voor de klimmen. En dat lukt aardig, er rijd een kopgroep weg, balen dat er niemand mee zit van ons. Maar mijn geluk dat er wat dames vooruit zitten, Nederland bleoit controleert het peloton voor Marianne Vos. Even moet ik lossen met een groep na 60 kilometer maar we rijden het weer terug naar de kop. Daarna op 95 kilometer als we op 450 meter hoogte zijn moet ik de eerste groep echt laten gaan. Samen met Amy rijd ik de laatste 30 kilometer, eerst in een groepje, later samen. De laatste berg rijden we nog lekker op, 8 kilometer dalen, 2 kilometer vlak.. en daar licht hij dan.. de witte kalklijn!
Vos was binnen de 11 uur klaar met deze Bira, zelf deed ik er een half uur langer over. Het doel om uit te rijden is daarmee ruimschoots behaald!

Over mijn tiendaagse zeer onverwachtse avontuur mag ik dus niet klagen, een super week en weer een stap gezet! Op naar de Ster Zeeuwse eilanden en de Nk's.

Doeii Winanda

Bira etappe 3b Deba-Deba (11-06)

De TGV gemist, de trein reed door, een kaartje voor de bus dat was wat er inzat vandaag! Gelukkig nadat ik nog wel wat heb kunnen betekenen voor de andere dames, weer sprong ik mee maar helaas bleef geen groepje weg. Volledig opgeblazen kwam ik bij berg 1 aan, met een mooie groep reed ik "rustig" naar de finish en verloos 14 minuten op winnares Emma Johanson. Helaas het is niet anders, hopen op nog 1 goede dag morgen

Doeii Winanda

Klimtijdrit Deba 3a (11-06)

7,6 kilometer omhoog; wat een feest. Met nog een middag etappe voor de boeg besloot ik niet volluit te gaan en mijn lichaam niet te slopen. De taak keurig uitgevoerd, natuurlijk voel ik het ritje wel, maar ik ben der niet helemaal kapot van. 69de werd ik met mijn tijd, ik gok dat meer dames zich hebben ingehouden. Er staat dus een mooie middag etappe voor de boeg!
De klassement rensters gooide er natuurlijk wel alles uit en zo kon het dat Emma Pooley de zege reeks van Marianne Vos doorbrak, ze werd op 3 seconden gereden dus blijft wel leidster in het algemeen klassement.

Doeii Winanda

Bira etappe 2 Iurruta- (10-06)

Oei, au mijn benen! Vooral de eerste kilometers deed het even zeer. Ik zag het peloton van achter, het eerste uur zat ik er goed doorheen. Gelukkig kon ik me herpakken en kon ik op de klimmen weer redelijk mee, een paar moeilijke momenten daar gelaten. Rond de 75 kilometer reden we een stuk langs de kust, prachtig moet het er zijn geweest. Ik zag er niets van, ik sprong mee maar nooit kwam er een groepje los. Tot er 2 wegreden, er sprong er 1 mee en dat was het. Weg waren ze, achteraf mijn geluk, columbia die de slag had gemist reed het gat in geleidelijk tempo dicht. Ik kon tot de laatste klim voor de meet goed bij de eerste groep blijven. Helaas was het daar gedaan en moest ik met een groep lossen later vormden we met nog wat andere groepjes de 2de groep. De eerste groep was wel flink uitgedund en ik wist dit maal als 36ste de meet te passeren! 57de in het algemeen klassement en met een goed gevoel naar bed!
Vos was uit de eerste groep wegereden en won solo de 2de etappe. 21 seconden daar achter eindigde Martine 4de en in die groep zaten ook Andrea en Petra!

Morgen staan een klimtijdrit en een etappe van 80 kilometer met 3 flinke klimmen op het programma, ik heb der nog steeds zin in. Mijn benen helaas al wat minder.

Doeii Winanda

Bira etappe 1; Iurretta-Iuretta (09-06)

De eerste etappe van de 4 daagse Bira starten en finishte in Luretta. Tussen door kregen we in 75 kilometer 3 klimmetjes voorgeschoteld, 1 direct uit vertrek, een rond de 25 kilometer en de laatste en lastigste begon na 44 km.
De eerste 2 kwam ik goed over, direct uit vertrek zocht ik de voorste gelederen van het peloton op en reed nog vrij makkelijk mee omhoog. Even werden we halt gehouden voor een spoorweg overgang, 2 keer met mijn ogen knipperen en weg waren we weer. Het 2de klimmetje werd al wat lastiger maar ik kon aanhaken bij de eerste groep. De 3de klim die eigenlijk uit 2 delen bestond ging helaas minder, het eerste deel kon ik nog wel aan, in het 2de deel helaas moest ik op 800 meter van de top lossen. Balen!

Uiteindelijk sloten er nog velen van achteraan bij mijn kleine groepje en finishte we op 2.32 minuut van het peloton waar Vos weer een zege toevoegde aan haar lijst. Martine reed als 5de de witte kalklijn over, Andrea Bosman en Petra Dijkman ook rijdend voor de Nederlandse ploeg reden uit in het peloton.
Morgen staat een etappe van 115 km met 4 hobbels gepland. Iets minder hoog dat die van vandaag dus met een beetje geluk en wat groeiende vorm…. We gaan het zien! Ik heb der (nog steeds) zin in!

Doeii Winanda

Spanje, jaaa daar schijnt de zon. Helaas ik kwam bedrogen uit, ik weet inmiddels dondersgoed waarom het in het Baskenland zo mooi groen is. Het regent, en regent, en regent…

Zo ook bij de start van Durango-Durango een koers met 4 plaatselijke ronden met een redelijke klim en daarna een lus van 30 met een echt pittige klim. Zou ik deze 110 km met of zonder armstukken rijden, andere twijfelde over regenjassen of windstoppers. Maar wat was daar, 5 minuten voor de start? Blauwe lucht! Helaas voor korte duur..

Met het startschot was er weer regen en zo reden we nat onze eerste kilometers, geen nare zaak voor mij. Na de eerste klim die ik goed van voren reed reden we met 4 weg in de afdaling, daar bij sloten er later nog een stuk of 8 aan. 1,5 ronden met een maximale voor sprong van 45 seconden zaten we van voren, helaas werden we snel terug gereden en begon het demarrage feest opnieuw. Enige troost was dat de zon zich liet zien en ik toch mijn armstukken uit kon doen. Later konden 4 rensters opnieuw wegkomen deze hielden het wat langer vol. Pas in de grote ronden werden zei ingerekend, helaas werd ik zelf op de klim aldaar gelost en reed in een grote groep naar de finish. Van voren voegde Vos nog een zege toe aan haar al imposante reeks, als 20 eindigde Martine van de Nederlandse ploeg als beste. Zelf finishte ik 6.45 minuut achter Vos als 57ste en kan ik weer terug kijken op een mooie koers!

Morgen Begint voor mij de Bira, een 4 daagse 2.1 koers. Een sterk deelnemers veld en bergen zullen een uitdaging worden, maar wel een uitdaging waar ik veel zin in heb!

Doeii Winanda

"Nee de wereldbeker, dat is niet zo veel klimmen!" werd mij verzekerd. De grote ronde van 90 kilometer was inderdaad redelijk vlak, al zouden we het in Limburg toch echt klimmen noemen. Echter het plaatselijke rondje was dit jaar aan de andere kant van de stad en in 6 kilometer zat ongeveer 100 meter vlakke weg, de rest was bergaf en vooral bergop. De koers zou dus waarschijnlijk gemaakt worden op de 5 rondjes in de finale.

Om kwart over 7 keek ik naar buiten, de laatste wolken trokken weg, een mooie dag in het vooruitzicht. Snel naar het ontbijt, goed eten en om 9 vertrokken we met de 6 dames van de Nederlandse equipe naar de start.

Om tien voor half 11 was het zo ver, het startschot klonk en meteen schoof ik op naar voren. Zo lang ik het vol kon houden luide de opdracht mee springen met groepjes. Keer op keer sprong ik mee, geen enkele keer kreeg er een groepje een echte voorsprongen zo reden we met 120 man naar de plaatselijke ronde toe. Na 90 kilometer zelf al vol gekoerst te hebben was inmiddels bij mij het beste er wel van af en konden de andere dames nu vol mee gaan koersen. Zelf was ik snel gezien, het eerste echte klimmetje werd mij al te veel. De andere dames reden met de kop mee, Martine werd de best geklasseerde op de 15 plaats, Amy werd mooi 25ste. Zelf reed ik in een grote laatste groep de koers ook nog uit op een 69ste.. maar tevreden over mijn gereden koers!

Een rust dagje in het vooruit zicht waarin we per auto naar Durango zullen verkassen om daar dinsdag "Durango-Durango" te rijden!

Doeii Winanda

Een kleine ronde van Vlaanderen werd vooraf aangekondigd; kasseien en bergjes. In de grote lus van ongeveer 60 kilometer zaten dan ook wat klimmetjes, waaronder de bosberg en een kasseien strook van 1,1 kilometer. De koers zou dan verder gaan over 7 plaatselijke ronden, die ook niet al te gemakkelijk bleken.

Van af de start werd redelijk door gereden, weinig uitlooppogingen tot op de eerste berg. Daar werd toch flink doorgetrokken en stond de achterdeur van het peloton open. De 5 gestarte dames van Dolmans konden zich allen redelijk voorzin handhaven. Na de Bosberg reed er een groep van 20 weg, met hierin Masha en Martine, voor mij dus geen stress. Andere ploegen dachten hier helaas anders over en het gat werd weer dicht gereden.
Niet veel later draaide ik op kop de kasseienstrook op, gevolgd door een bergje dat er achter zit kwam ik als 30 daar boven, Marianne Vos had hier behoorlijk de gas kraan open gezet en is in haar eentje er vandoor gegaan. Organisatie in het peloton was helaas ver te zoeken, nog even heb ik door gereden op kop, maar Vos.. die was gevlogen.
De plaatselijke ronden werden er 7 van holle en opstaan, demarreren en terug gepakt worden. 2 dames, Marieke van Wanrooij en Amy Pieters, demarreerden en bleven weg, zei vulde samen met Marianne het podium.

Daarna met mijn ouders heerlijk uit eten, geslapen en een kort dagje Brussel waarna ik naar Vallodolid ben gevlogen waar ik zondag de wereld beker rijd!

Ik hou jullie op de hoogte!
Doeii Winanda

Voor meer leuke nieuwtjes www.dolmanslandscapingteam.nl, we zijn lekker bezig met de ploeg afgelopen tijd. Er worden veel koersen gewonnen en nog meer bossen bloemen opgehaald!

Parel van de Veluwe; de goede benen zijn blijven zitten! 01-06 Ze zijn vast blijven zitten die goede benen, vandaag mag ik er ook gebruik van maken. In de "Parel van de Veluwe" niet ver van huis over wegen die ik redelijk goed ken rij ik weer een mooie koers. Het begin van de race is redelijk saai te noemen maar om het punt wat aangegeven was als breukpunt spat de groep ook uiteen. Met ongeveer 40 vrouwen rijden we de laatste 40 kilometers, een paar keer proberen groepjes iets, helaas word alles terug gepakt. De blauwe trein van AA trekt met succes de sprint aan voor Kirsten Wild, zei wint de koers. Laura probeert in haar slipstream te volgen, de sprint is net te lang voor haar en ze word 4de. Zelf vol ik met een goed gevoel als 28ste over de meet. Morgen "een kleine ronde van Vlaanderen" ofwel een UCI 1.2 in Gooik.

De parel en Gooik zijn ook de aftrap voor een nieuwe reis en avontuur. Vannacht slaap ik in Brabant, morgen ga ik na Gooik naar Brussel om daar vrijdag het vliegtuig te nemen naar Spanje! Gister kreeg ik de vraag of ik daar een 3-tal wedstrijden wil rijden met de Nederlandse selectie, een Wereld Beker, een 1.2 koers en de Bira; een 4 daagse etappe koers. Het programma lichtelijk omgebogen, de tassen in gepakt met kleding en een hele hoop zin ga ik op stap. Op naar een nieuw avontuur en een mooie ervaring!

Doeii Winanda

Na mijn gewonnen wedstrijd in Bredene stond er binnen 12 uur een stukje op mijn site.. Logisch; schrijven als het goed gaat, dat is een koud kunstje. Niet schrijven als het niet goed gaat is helemaal makkelijk, maar laat ergens een schuld gevoel achter. Vandaag ga ik de uitdaging eens aan, niet dat het over het algemeen slecht gaat met de koersen, in tegendeel! Maar er zijn van die wedstrijden bij, die ik graag anders had gereden. Hierbij de maand mei in een noten dop:

De dag na Bredene reed ik in Veldhoven(08-05), mijn kop stond goed en reed een mooie wedstrijd. Een alles of niets poging in de laatste 15 kilometer liep uit op niets, Vos won de koers welverdiend!

Het DK tijdrijden(11-05) was, net al de tijdrit in Reuver(20-05), niet een om naar huis over te schrijven. Bij het DK liep het niet lekker, in Reuver liep het wel goed maar beide uitslagen waren niet wat ik er van gehoopt had. Herpakken en doorgaan! Een dag later reed ik in zuid oost Friesland(21-05) dan weer een goede koers, van voren mee doen en uit eindelijk rijd in de finale Marissa met een groepje van 4 weg. In de sprint kan ze helaas niets uit halen maar word wel mooi 4de!

Een week later in Aalburg (zaterdag 28-05) gaat het slecht. Een jaar geleden reed ik hier een van mijn eerste goede koersen maar van een goede wedstrijd kan ik dit jaar niet spreken. Er is veel wind, een sterk deelnemers veld, een mooi parcours, en dat geldt voor elke renster die aan de start verschijnt. Alleen kan ik vandaag de wind niet aan en moet ik zo goed als direct lossen als het "op de kant" komt. 1 keer sluit ik terug aan met een groep. Opnieuw word ik gelost, nog een uur lang rij ik rond in een groepje en dan komt de bezemwagen naast ons rijden; "Dames jullie kunnen stoppen", je weet dat de wagen met de bezems komt, maar als hij er dan is; Balen, kwaad, naar huis, DNF, stom, stom, stom!
Als deze emoties enigszins zijn verwerkt, de ploeg bespreking is gedaan en ik in de auto zit naar de volgende bestemming ga ik zoeken naar redenen. Soms kan ik ze vinden, maar na deze koers in Aalburg niet. Dan maar focussen op de koers van morgen; "Ronde van het Ronostrand".

En ja hoor..zondags in Rono rij ik weer goed, kan mee springen met groepen, in de laatste kilometers ben ik nog even weg. Helaas mag dat niet baten maar de goede benen zijn weer onder geschroefd! Een 16de plek is voor mij het resultaat, Laura, Janneke en Nina van de ploeg belanden in de top 10.

Rare, gekke, soms stomme benen van mij, of is het mijn hoofd, of dat ik moe ben, of.. of.. of..!

Doeii Winanda